Ekonomia i Technika

Pierwsze działania integracji europejskiej podjęto z początkiem lat 50-tych. W 1952 powstała EWWiS. W 1957 został podpisany traktat rzymski powołujący EWG. (funkcjonuje od 1.I.1958). EWG zakładała 3 główne cele:
1) utrzymanie unii celnej
2) kwestia wprowadzenia wspólnej polityki rolnej
3) utworzenie unii ekonomicznej i monetarnej

Ad 1) zakładano, ze unia celna zostanie wprowadzona do 1970 r. Udało się to wcześniej w 1968 r. Wszelkie ograniczenia znikły jednak dopiero wraz z utworzeniem Jednolitego Rynku Wewnętrznego w 1993.

Konsekwencje powstania unii celnej:
– gwałtowny wzrost wymiany handlowej między krajami członkowskimi
– wzrost współzależności handlowej krajów członkowskich wyrażający się tym, że w obrotach globalnych poszczególnych krajów dominowały obroty z krajami EWG.
– Wzrost procesów koncentracji produkcji i kapitału w krajach członkowskich- konsekwencje to: fuzje, alianse, przejęcia, bankructwa- nastąpiła monopolizacja produkcji, duży napływ kapitału zagranicznego

Ad 2) Wspólna polityka rolna:
Regulowanie za pomocą ceny produkcji

Raz do roku w UE ustala się poziom cen – cena indykatywna (ustalona). Jest to cena sugerowana. Oprócz tej ceny jest również cena interwencyjna (gwarantowana) kształtująca się poniżej ceny indykatywnej. Cena nie może spaść poniżej ceny interwencyjnej. Jeśli by się tak stało to wówczas podejmowane są odpowiednie działania: skup, dopłaty. Pochłania to niesamowite środki finansowe.

Ad 3) Sprawa ta została jednoznacznie postawiona od 1992, czyli od traktatu w Maastricht. W unii gospodarczej chodzi o:
– utworzenie wspólnej waluty
– całkowita liberalizacja transakcji kapitałowych i pełna integracja rynku finansowego
– ograniczenie wahań kursów walutowych i usztywnienie parytetów walutowych

Kryteria członkostwa w ramach unii walutowej

– stopa inflacji nie powinna przekroczyć 3,2% przeciętnej stopy inflacji 3 państw o najmniejszej inflacji
– roczny deficyt budżetowy nie powinien być większy niż 30% PNB
– zadłużenie państwa nie mogło przekraczać 60% PNB
– nominalne stopy procentowe nie mogły więcej niż o 10,4% przekraczać tych jakie obowiązują w 3 krajach członkowskich osiągających najlepsze wyniki w zakresie stabilizacji cen.