Ekonomia i Technika

Reguły racjonalnej techniki prawodawczej (legistacyjne) odnoszą się do każdego aktu normatywnego.
Norma prawna = hipoteza + dyspozycja + sankcja
Gdy w przepisie jest jakaś część normy prawnej, to wtedy ma on charakter normatywny.

Art. 87 Konstytucji RP
Art. 8 Konstytucji RP ust. 1 Konstytucja jest najwyższym prawem.
Art. 2 Przepisy Konstytucji stosuje się bezpośrednio chyba, że Konstytucja stanowi inaczej.
Cały szereg przepisów Konstytucji ma charakter normatywny.

Prawo można dowodzić wprost z Konstytucji, nie trzeba już wtedy korzystać z ustawy.

Zasady racjonalnej legislacji:
Warunkiem racjonalnej legislacji jest to, by zakres stosunków, które regulujemy prawnie był precyzyjnie określony. Ustawa powinna wyczerpująco normować daną dziedzinę spraw. Powinna dotyczyć jakiejś konkretnej całości np. prawo wodne. Ustawa będąca Kodeksem reguluje całą dziedzinę. Kodeksy są zarezerwowane dla gałęzi prawa. Kodeks tworzy trzon. Ustawy około kodeksowe regulują kwestie związane z daną dziedziną stosunków. Należy dobrze zdefiniować takie stosunki, które chce się regulować. Jaki zbiór hipotez norm prawnych chcę w ustawie określić – zakres przedmiotowy. Zbiór – stany faktyczne dzisiaj i te, które mogą wydarzyć się w przyszłości.

Istotny jest zakres:
a) zakres przedmiotowy – zbiór zdarzeń,
b) zakres podmiotowy – kogo dana ustawa dotyczy, do kogo regulacja się odnosi.

1. ustawa nie powinna pozostawać poza zakresem unormowanym istotnych fragmentów tej dziedziny, lepiej uregulować coś później, ale kompleksowo nie w kawałkach.

2. ustawa nie powinna przewidywać licznych wyjątków.

3. ustawa musi określić kogo dana ustawa dotyczy lub jej wyłączenia.

4. wszystkie ustawy opracowuje się z uwzględnieniem wiążącym Rzeczpospolitą norm prawa międzynarodowego. Ustawa jest prześwietlana pod kątem zgodności z prawem międzynarodowym, umowami międzynarodowymi.

5. w ustawie nie należy zamieszczać przepisów, które normowałyby sprawy wykraczające poza wyznaczony przez nią zakres podmiotowy lub przedmiotowy.

6. ustawę należy redagować tak aby dokładnie i w sposób zrozumiały dla adresatów zawartych w niej normach wyrażono intencję prawodawcy.

7. w ustawie należy posługiwać się poprawnymi wyrażeniami językowymi w ich podstawowym i powszechnie przyjętym znaczeniu. Język prawny – język tematów prawnych, tak jak jest to zdefiniowane w ustawie.

8. w ustawie należy unikać posługiwania się określeniami specjalistycznymi tzn. profesjonalizmami, nie powinno się używać określeń lub zapożyczeń obcojęzycznych, chyba że nie mają dokładnego odpowiednika w języku polskim.

9. ustawa nie może powtarzać zawartych w innych ustawach ani normować w przepisach szczególnych spraw, które zostały unormowane w innych przepisach.

10. w ustawie nie należy zamieszczać wypowiedzi, które nie służą wyrażaniu norm prawnych, a w szczególności uzasadnień, sformułowań, apeli, postulatów.

11. ustawa powinna być zbudowana z:
a) tytuł, ogólne określenie przedmiotu aktu, jego data – ustawa wchodzi z dniem ogłoszenia jeżeli przepis nie stanowi inaczej (nie może obowiązywać norma, która nie jest opublikowana).
b) przepisy merytoryczne – rozdziały, działy.
c) blok przepisów o wejściu ustawy w życie – postanowienia przepisów przejściowych, dostosowujących oraz uchylających, przepisy końcowe – vacatio legis – czas na dostosowanie.