Ekonomia i Technika

SYSTEM FINANSOWY – organizacja finansów składa się z zespołu instytucji, urządzeń i form umożliwiających gromadzenie i wydatkowanie środków pieniężnych. Wszystkie instytucje i urządzenia są ze sobą organicznie powiązane, bowiem pojęcie systemu zakłada wielość tworzącą jedność. Ten ogół zasad i instytucji finansowych stworzony jest przez obowiązujące w danym państwie i w danym czasie prawo finansowe. Jest to więc kategoria prawna, wynik regulacji stanowionych przez człowieka.

Można także zdefiniować go jako całokształt struktur organizacyjnych, metod działania, norm prawnych i urządzeń planistycznych regulujących przebieg procesów finansowych i stanowiących ramy działalności zwanej gospodarką i polityką finansową.

Podstawowym kryterium wyodrębniania w ramach systemu finansowego państwa jest zróżnicowanie treści i zakresu działania poszczególnych grup jednostek organizacyjnych. Wyodrębnia się tzw. Systemy szczegółowe lub ogniwa systemu finansowego:

system budżetowy – stwarza prawne, organizacyjne, planistyczne ramy dla gospodarki budżetowej. Definiując to pojęcie należy oprzeć się na:

– ramach prawnych określających za pomocą odpowiednich przepisów ustawowych oraz aktów prawnych niższego rzędu organizację i zasób funkcjonowania gospodarki budżetowej;
– strukturze organów władzy państwowej oraz organów administracji rządowej kierujących i zarządzających gospodarką budżetową zgodnie z przyznanymi im ustawowo kompetencjami;
– na dochodach i wydatkach budżetowych;
– na urządzeniach planistycznych, zwłaszcza na corocznie ustalonej ustawie budżetowej, która stanowi podstawę dość sztywnych rygorów gospodarki budżetowej.

system finansowy przedsiębiorstw – całokształt struktur organizacyjnych, norm prawnych i urządzeń planistycznych regulujących przebieg procesów finansowych w przedsiębiorstwie.
system bankowy – całokształt instytucji bankowych oraz ramy określające wzajemne powiązania i stosunki z otoczeniem.
system finansowy ubezpieczeń – całokształt struktur organizacyjnych, metod działania, norm prawnych i urządzeń planistycznych regulujących gospodarką finansową ubezpieczycieli.

SYSTEM FINANSOWY LUDNOŚCI – ludność prowadzi swoją własną gospodarkę ale nie tworzy struktur organizacyjnych. Jeśli osoby fizyczne utworzą np. spółdzielnie to zaliczymy ją do systemu finansowego przedsiębiorstw. Nie też norm prawnych, które zobowiązałyby ludność do czerpania przychodów pieniężnych z określonych źródeł i wydatkowania ich na określone cele. Gospodarka pieniężna ludności pozostaje pod wpływem polityki finansowej państwa. Oddziałują na nią regulacje normujące działalność pozostałych ogniw systemu finansowego, przedsiębiorstw, banków i ubezpieczycieli.

FUNKCJE SYSTEMU FINANSOWEGO

PŁATNICZA – sprawne działanie mechanizmu rozliczeń przy transakcjach gospodarczych, zwłaszcza przy zakupie dóbr i usług.
PŁYNNOŚCI – umożliwia zamianę papierów wartościowych oraz innych aktywów na gotówkę.
OSZCZĘDNOŚCI – stwarza podmiotom różne możliwości lokowania oszczędności na atrakcyjnych warunkach ( atrakcyjny dochód i niskie ryzyko).
AKUMULACJI BOGACTWA – przechowywanie siły nabywczej, która jest w danym momencie zbędna dla podmiotu gospodarującego, ale dzięki której w przyszłości będzie on mógł zakupić określone dobra i usługi.
KREDYTOWA – dostarczanie przez system finansowy kredytów dla przedsiębiorstw, gospodarstwa domowych, rządu w celu popierania inwestycji i konsumpcji.
ZABEZPIECZENIA PRZED RYZYKIEM – system finansowy powinien zawierać instrumenty ochraniające przedsiębiorców, konsumentów i rząd przed nadmiernym ryzykiem.
POLITYKI EKONOMICZNEJ – stwarzanie rządowi możliwości prowadzenia polityki mającej na celu wzrost gospodarczy, niskie bezrobocie, inflację i zachowanie stabilnej pozycji płatniczej względem zagranicy.